Forza Hollanda en de gouden olifant

In aanloop naar “het” (het nu nog in nevelen gehulde maar voor mij wel duidelijke trainingsdoel in 2017) heb ik een aantal piketpaaltjes geslagen waarlangs ik “het” probeer te halen. Zo heb ik ergens een piketpaaltje staan met het bordje “100 km lopen” er op en een ander piketpaaltje met “hele nacht doorlopen” er op. Helemaal alleen lange trainingslopen doen, vind ik taai & saai. Liever kies ik voor een georganiseerde loop met gezelligheid en wat verzorging onderweg. Bovendien stimuleert de aanwezigheid van andere lopers mij om zelf ook een beetje door te lopen.

Eind augustus was het bij ons aan de kust al weer wat afgekoeld na een korte hittegolf. In Houffalize (Belgische Ardennen) was het echter nog onbedaarlijk heet. En het blijft ook zo lekker hangen tussen die steile hellingen langs de Ourthe, alsof je het nog niet warm genoeg krijgt van al die hoogtemeters…pffff. ’s Ochtends in alle vroegte togen manlief en ik op weg naar de start, die om 10.00 uur zou zijn. Hij voor de 19 km en ik, met vrolijke tegenzin, voor de 34 km.

Zoals het wel vaker gaat bij trails komt de meute opeens in beweging. Meestal is dit het teken dat er gestart is. De eerste kilometers ging het eigenlijk best behoorlijk. De organisatie had van te voren verkondigd dat het merendeel van het parcours door het bos zou gaan en dus schaduwrijk zou zijn. Maar ja, 51% is ook “het merendeel” dus als snel liepen we over een eindeloos pad, genadeloos gegeseld door de oververhitte zon. Al snel liep/wandelde ik op mijn vaste plek ergens achteraan in het (deelnemers)veld.

Veel sneller dan gehoopt kwam de splitsing van de twee afstanden. Mocht de rest lekker afdalen naar de rivier, ik moest omhoog tegen een enorme rotspartij waar een beetje gems nog moeite mee zou hebben. Inmiddels liep ik helemaal alleen. De eenzame loopster zwoegde voort. Soms parallel aan de rivier waar ik mensen in badkleding op luchtbedden of in kajaks voorbij zag komen. Die waren verstandiger geweest. De moed zakte me in mijn schoenen toen ik zag dat ik hetzelfde pad op moest als twee weken ervoor, tijdens de DSQ vd Trail des Fantomes. Een akelig pad, met trappen.

Boven een prachtig uitzicht op de rivier, maar veel liever had ik me in die rivier ondergedompeld. Ondertussen werd het steeds warmer. In  mijn hoofd, als een mantra steeds dezelfde regel uit het liedje “maar het regent zonnestralen” terwijl ik hoopte dat het ijsblokjes zou gaan regenen. Opeens zag ik een gouden olifant lopen door het bos!!! Bij nadere beschouwing bleek het een boomstronk te zijn die in de verste verte niet op een olifant leek. Een teken dat ik niet meer helemaal bij de les was. Inmiddels had ik wel gezelschap gekregen van de “sweeper” een montere jongeman die de pijltjes achter mij aan het opruimen was. Dus mocht ik onverhoopt ter aarde storten, dan was hij er om mij op te rapen. Een geruststellende gedachte…;-)

Het doek viel voor mij definitief toen ik in aanloop naar de laatste waterpost de koude rillingen kreeg. Een teken dat oververhitting aanstaande is. Ik herkende het, en wist ook dat ik moest koelen. Die mogelijkheid was er helaas niet. Een beetje warm water uit mijn camelbag terwijl ik liep door een weiland vol in de zon. Meer niet. Oververhitting is levensgevaarlijk. Ik dronk me suf maar merkte ook dat ik steeds minder begon te zweten. Mijn huid zat onder de zoutkristallen. Ondanks de sportdrank waar van alles inzit, begon ik toch te kort te komen.

Bij de waterpost stond een andere loopster die haar man ging bellen en opgehaald zou worden. Of ik een lift nodig had? JAAAAA, heel graag! Aldus geschiedde. De organisator van de loop zat op de achterbank, hij wees de weg aan de chauffeur. Hele leuke kerel, die in het frans, waar ik geen klap van versta, heel enthousiast aan het vertellen was. Eenmaal in het dorp werd ik weer verenigd met mijn eega. Heerlijk gegeten in Houffalize. Toen we de auto gingen ophalen bij de start-/finishlocatie hoorden wij opeens een luidkeels: “Forza Hollanda!!” en werden we door de organisator uitgenodigd voor een biertje. Met alle vrijwilligers hadden we in het frans/engels/vlaams/nederlands een gezellige afterparty!

Wed, 14 September